- səbət
- is. İçinə meyvə, göyərti və s. yığmaq üçün qarğıdan, qamışdan və s. dən hörülən uzunsov zənbil. Bir səbət üzüm. Bir səbət əncir. – <Kəndçi> xurcunun hər gözündə bir yekə səbət nar yerləşdirmişdi. Qant.. Məşədi Şərif içalatı iri bir səbətə qoyub həyətə salladı. Ə. Vəl.. səbət-səbət zərf Səbətlərlə, səbətlər dolusu. Səbət-səbət üzüm. Səbət-səbət gilas. – Edqar . . səbət-səbət meyvə daşıyan . . ərəbləri qonağından gizlədə bilməmişdi. S. Vəliyev.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.